നബിയുടെ ദയാലുവായ സ്വഭാവം

ഒരു ദിവസം മക്കയിൽ, പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദ് നബി (സല്ലല്ലാഹു അലൈഹി വസല്ലം) തന്റെ സഹാബികളോടൊപ്പം ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അവിടെ അവർ ചർച്ച ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ഒരു പ്രായമായ സ്ത്രീ അവർക്ക് അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവർക്ക് ഒരു കനത്ത ഭാരം തലയിൽ ചുമക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു, അത് അവർക്ക് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടായി തോന്നി.

അവർ നബിയോട് പറഞ്ഞു, "എനിക്ക് ഈ ഭാരം വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ സഹായം വേണം. എന്റെ വീട് അൽപം ദൂരെയാണ്, എനിക്ക് ഇത് ഒറ്റയ്ക്ക് എടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല." നബി (സല്ലല്ലാഹു അലൈഹി വസല്ലം) ഒട്ടും മടിക്കാതെ എഴുന്നേറ്റു. അവർക്ക് ആ ഭാരം ചുമക്കാൻ സഹായിക്കാൻ തയ്യാറായി.

സഹാബികൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അവർ പറഞ്ഞു, "യാ റസൂലല്ലാഹ്, ഞങ്ങൾക്ക് ഇത് ചെയ്യാമല്ലോ. താങ്കൾ എന്തിനാണ് ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത്?" എന്നാൽ നബി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "ഒരു മനുഷ്യന് സഹായം ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിനെ സഹായിക്കേണ്ടത് എന്റെ കടമയാണ്. ഞാൻ അവർക്ക് വേണ്ടി ഇത് ചെയ്യുന്നതിൽ സന്തോഷമുണ്ട്."

അങ്ങനെ നബി ആ സ്ത്രീയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ആ ഭാരവുമായി നടന്നു. വഴിയിൽ അവർ സംസാരിച്ചു. ആ സ്ത്രീക്ക് ആദ്യം അറിയില്ലായിരുന്നു അവരെ സഹായിക്കുന്നത് ആരാണെന്ന്. പക്ഷേ, അവർ പറഞ്ഞു, "നിന്റെ സ്വഭാവം വളരെ ഉയർന്നതാണ്. നിന്നെപ്പോലെ ഒരാൾ മുഹമ്മദ് എന്നൊരാളെക്കുറിച്ച് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല, പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിനെക്കുറിച്ച് ചിലർ മോശമായി പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്."

നബി ശാന്തമായി കേട്ടു, ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അവർ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ഭാരം ഇറക്കിവെച്ച് അവർക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ നബി പറഞ്ഞു, "ഞാൻ തന്നെയാണ് മുഹമ്മദ്. എന്നെക്കുറിച്ച് നിനക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നുവോ അത് നിന്റെ മനസ്സിൽ തീരുമാനിക്കുക."

ആ സ്ത്രീ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. നബിയുടെ ദയയും സൗമ്യതയും കണ്ട് അവർ ഇസ്ലാം സ്വീകരിച്ചു. അവർ മനസ്സിലാക്കി, യഥാർത്ഥത്തിൽ നബി (സല്ലല്ലാഹു അലൈഹി വസല്ലം) ഒരു ദയാലുവും സത്യസന്ധനുമായ മനുഷ്യനാണെന്ന്."